مدیر مسئول روزنامه دنیای اقتصاد در گفت و گو با پایگاه خبری بیست و یکمین جشنواره ملی رسانه های ایران در واکنش به برگزاری این جشنواره پس از وقفه‌ای ۱۰ ساله، ایجاد فضای رقابتی را امری لازم در تقویت خدمات فرهنگی برشمرد و گفت:« خدمات فرهنگی امروز درجهان بخش مهمی از قدرت نرم کشورها را تشکیل می دهد و در ارائه چنین خدمات فرهنگی ؛رسانه ها نقش بنادین ،کانونی و بی بدیلی را ایفا می کنند.اما استفاده از این مزیت بدون ایجاد فضای رقابت و بازار آزاد رسانه ای امکان پذیر نیست. برگزاری جشنواره های ملی که تحت حمایت نهادهای حاکمیتی قرار دارند، می‌تواند در بوجود آمدن چنین فضایی کمک کند.»
علیرضا بختیاری همچنین برگزاری این جشنواره ها را عامل ایجاد تعاملات جدید و هم‌افزایی میان مخاطبان و تولیدکنندگان خدمات فرهنگی توصیف کرد و افزود:« تداوم ارتباط ظرفیت مناسب را برای شناسایی ذائقه عامه و حرکت در مسیر برآورده کردن انتظارات عمومی و همچنین تاثیرگذاری بر آنها در راستای منافع ملی فراهم می کند.»
بختیاری چنین تاثیری را مشروط بر این دانست که:«در این جشنواره ها خود اصحاب رسانه به عنوان بازیگران اصلی در کانون توجه قرار گیرند و دولت به عنوان متولی برگزاری این جشنواره ها نقش خود را به عنوان تسهیل کننده تغییر دهد و برای بوجود آوردن فضای رقابتی برنامه ریزی و اجرای این جشنواره ها را به اصحاب رسانه واگذار کند.»
مدیر مسئول روزنامه دنیای اقتصاد در ادامه مهمترین کارکرد رسانه در سیستم های سیاسی را دیده بانی و نظارت عنوان کرد و گفت:«نقش نظارتی در سال های گذشته در ساختار های دولتی و حکومتی بدلیل رقبات های جناحی و سیاسی تحت تاثیر قرار گرفته است و در عمل از کارایی لازم برخوردار نیست؛اما در صورت تغییر نگاه به صاحبان خدمات فرهنگی بویژه در بخش خصوصی ساختارهای دولتی می توانند این مزیت را برای خود فراهم کنند که با تقویت بال رسانه ای کارکردهای دیده بانی بی طرفانه را احیا نمایند.این دیده بانی می تواند به کمک نهادهای دولتی و حکومتی بیاید تا کژکارکردی در ساختارها را مورد بازبینی قرار دهند.از طرف دیگر با توجه به اینکه رسانه به عنوان نهادهای واسط میان دولت و جامعه مدنی عمل می کند،قادر است در انتقال مطالبات و انتظارات از ساختارها به درون سیستم سیاسی نیز کمک شایان توجهی کند.»
بختیاری روزنامه نگاری تحقیقی را ابزاری در راستای تقویت نقش نظارتی رسانه ها برشمرد و در این باره گفت:«روزنامه نگاری تحقیقی یکی از عالی ترین و جدی ترین سطوح رسانه ای را تشکیل می دهد.رسالت و هدف غایی در این زمینه کشف حقیقت است؛حقیقتی که بدلیل ذی نفع بودن جریان های سیاسی؛کژکارکردی نهادهای سیاسی و رقابت های منفی میان احزاب و گروههای سیاسی اغلب مورد غفلت یا حتی پنهانکاری قرار می گیرد. روزنامه‌نگاری تحقیقی در عین حال یکی از پیچیده‌ترین، زمان برترین، پی‌گیرترین، خطرناک‌ترین و جذاب‌ترین سبک‌های گزارش گری است. در این سبک از روزنامه‌نگاری، روزنامه‌نگار پا به ورای پاراگراف‌های خبری می‌گذارد. او به دنیای ناشناخته‌ها و شناخته‌های خطرناک پنهان قدم می‌گذارد تا پرده از اسرار یا واقعیت‌های پنهان در میان سطر‌های پاراگراف‌های خبری روزنامه‌ها یا رویداد‌های جامعه بر دارد.»
مدیرمسئول روزنامه دنیای اقتصادی جایگاه روزنامه نگاری تحقیقی در جهان را اینگونه تشریح کرد:«در حال حاضر، روزنامه‌نگاری تحقیقی به یکی از بخش‌های جدی روزنامه‌نگاری در جهان تبدیل شده است. در برخى از کشورها، روزنامه‌ها و مجلات گروهى از خبرنگاران خود را مأمور تهیه گزارش‌هاى تحقیقى در زمینه‌هاى سیاسى از قبیل؛ سوءاستفاده‌های تجاری،اجتماعی، سیاسی از قبیل؛ قاچاق،مواد مخدر، سرقت، جنگ‌ها، قتل‌ها و... مى‌کنند. حتی، هر ساله آموزشگاه‌های معتبر روزنامه‌نگاری بخشی را به این رشته برای اهدای جایزه به روزنامه‌نگاران اختصاص می‌دهند.»
بختیاری در ادامه اظهاراتش در مورد روزنامه نگاری تحقیقی به بررسی لوزام این سبک از فعالیت رسانه ای پرداخت و گفت:«لازمه چنین سطح عالی از روزنامه نگاری تغییر رویکرد به کارکردهای رسانه و تامین امنیت لازم برای چنین اقداماتی است؛بدون مهیا کردن شرایط لازم برای روزنامه نگاری تحقیقی و حمایت دستگاههای دولتی،اطلاعاتی و قضایی چنین مساله ای در ایران پا نخواهد گرفت و این مساله باعث دو آسیب بزرگ می شود؛اول اینکه دولت خود را از دیده بانی فکت محور رسانه ها محروم می کند و قادر به کشف فساد و جرایم سیاسی و اقتصادی نخواهد بود و در یک فضای رقباتی با رسانه های برون مرزی که در این بعد به سرمایه گذاری های کلان دست زده اند؛امکان رقابت را از دست می دهد و فضای انحصاری برای تاثیرگذاری رسانه های خارج از کشور بر حوزه عمومی ایران بوجود می آید که اغلب این گسترش حوزه نفوذ چنین رسانه هایی با منافع ملی مغایرت دارد.بنابراین ضوروری است بش کشف حقیقت که در برخی از متون علم ارتباطات از آن به عنوان ماموران در محل یاد می شود،در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاسیس شود و ترتیبات حمایتی قضایی و اطلاعاتی از روزنامه نگاران فعال در این بخش تنظیم و تدوین شود.در صورت ایجاد چنین نهادی روزنامه نگاری تحقیقی نیز موظف به انجام تکالیف و مسوولیت هایی خواهد بود که کی از آنها دقت در جمع آوری فکت های معتبر و مسوولیت پذیری در قبال این گزارش هاست.به عبارت دیگر با چنین سازو کاری می توان از روزنامه نگاران تحقیقی خواست که در قبال راستی آزمایی مستندات خود را پاسخگو باشند.البته بهتر است در این راستی آزمایی نقش کانونی و محوری را خود اصحاب رسانه برعهده داشته باشند تا شائبه مداخلات سیاسی در روند روزنامه نگاری تحقیقی بوجود نیاید.»
فراخوان بیست و یکمین جشنواره ملی رسانه‌های ایران